โซเชี่ยวมีเดียกำลังทำลายชีวิตมรึงด้วยการกระทำของมรึงเอง
อย่าหาว่าพี่สอนเอ็งเลยนะ เสียงอบอุ่นของชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ผมรู้จักดังแว่วมาในหัว ขณะอ่านข่าวนักการเมืองหลายคนที่เคยโพสแบบไม่คิด ออกมาเต็มหน้าฟีดของเฟสบุ๊ค
“เฟสบุ๊คนะมึงเล่นแค่ดูข่าว แชร์ความสุข ความทุกข์ ของกินอะไรของมรึงไปนะได้ แต่อย่าได้แสดงความคิดเห็น ถ้อยคำด่าถอ หรือโพสด่าใครเชียว เพราะวันหนึ่งจะมีคนขุด คนแคป หน้าจอไอ้ที่มรึงโพสนั่นมาแชร์ต่อในโซเชี่ยว แล้วชีวิตมรึงก็จะเป็นทุกข์ พี่รักมรึงนะถ้ามรึงเคยโพส คิดจะโพส หรือกำลังจะโพส ก็คิดนิดนึงก่อน ถ้าเห็นว่าจะฉิบหายก็ลบซะ กูเห็นมาเยอะ ถ้ามรึงโพสเรื่องการเมืองมรึงจะเสียเพื่อนที่สนับสนุนอีกฝั่ง ถ้าโพสด่าคนในที่ทำงาน มรึงอาจเสียงาน นี่มรึงคิดจริงๆใช่ไหมว่าเขาจะไม่เห็น ถ้าโพสเรื่องสถานบัน รับรองมรึงจบไม่สวย กูบอกไว้ตรงนี้เลยนะ มรึงจะคิดต่าง หรือมรึงจะไม่คิดอะไรเลยก็ตาม ไม่ต้องโพสให้โลกรู้หรอก ใครจะโพสอะไรก็ช่างเขา “ แล้วแกก็จับแก้วเบียร์ยกขึ้นมาชน พร้อมทิ้งท้ายว่า “แล้วที่มาแดรกวันนี้พวกมรึงไม่ต้องเสือกแท็กกูละ” แล้วพวกเราก็หัวเราะกัน
แม้คำพูดเหล่านี้จะถูกพูดมานานแล้วแต่ก็ยังใช้ได้ เฟสบุ๊กหรือ โซเชี่ยวมีเดียอื่นๆนั้น ไม่ใช่พื้นที่สวนตัวแต่หากเป็นดาบสองคมที่หันกลับมาทำร้ายเราได้เช่นกัน อย่าหาว่าพี่สอนเลยนะ…
